Wat een voortreffelijk idee van Willem Alexander en Maxima om Koningsdag te vieren in Dordrecht. Ze komen aan op een van de mooiste plekken van Nederland, het Groothoofd. Daar vlakbij staat in de kade van het Damiatenbolwerk de regel van dichter Jan Eijkelboom: ‘wat blijft komt nooit terug’. Het bezoek eindigt op het Statenplein. Dordrecht is een stad met een enorme historische betekenis voor Holland/Nederland. En voor mij is het een lieu de mémoire, geladen met herinneringen en betekenis. Ik heb het gezien in alle lichten en onder alle luchten.

Toen mijn vriend Kees 65 jaar werd, vierde hij dit met een stel vrienden in Dordrecht. Eerst zijn we met een rondvaartboot langs de achterkanten van de huizen aan de Voorstraat gevaren, die zijn geschilderd door Willem Witsen*. Hij gaf ons toen het prachtige boekje ‘Willem Witsen en Dordrecht’. Daarna proefden we in de eeuwenoude distilleerderij van Rutte oude graanjenever en wodka. En ten slotte dineerden we in hotel Bellevue aan het Groothoofd, met uitzicht op drie rivieren.

* Er is een heel mooi filmpje te vinden op https://www.facebook.com/l.php?u=https%3A%2F%2Fwww.youtube.com%2Fwatch%3Fv%3DbKLwzw4NVZ0&h=nAQEUkvRA

De volgende dag ben ik naar Gorinchem gereden en heb een tocht gemaakt over de wallen. Gorinchem is net Lucca, of Dokkum. Op de wallen kwam ik dit veelbetekenende gedicht tegen:

De Rivier

Je was hier kind geweest. Ik wilde vragen
of daardoor in je hoofd één richting was
omdat het landschap eeuwig maar stroomaf-
waarts keek, de eindeloze dagen
en nachten van mijn lange kinderzomers.

Maar geen antwoord.Verhalen. De verhalen
over jouw oude zomers. Ouder en later
zie ik nu wel die richting in je ogen:
water dat niet kan ophouden te stromen
door het stilstaande landschap van je dagen.

Willem van Toorn

Ik ben een kind van de rivieren en voor de andere helft een Harlinger en Fries.