herman de vries was een van de kunstenaars die deelnamen aan Symposion 1974, samen met onder andere ad dekkers, boezem, ewerdt hilgemann, panamarenko en morellet. in de hele catalogus van 1974 komt geen hoofdletter voor; de namen van alle kunstenaars zijn consequent met een kleine letter geschreven. de kunst moet uit haar ivoren toren. koele kunst, daar gaat het om: konstrukties, strukturen en het toevalselement.

enkele citaten:

‘herman de vries (holland, 1931) maakt in 1956 zijn eerste monochrome schilderijen en in 1960 zijn eerste witte objekten. vanaf 1962 speelt het geprogrammeerde “toeval” een belangrijke rol in zijn werk. de laatste jaren past hij dat tevens toe op media als foto, film en geluid. hij is uitgever van de tijdschriften “0 = nul” van 1961-1964 en van “integration” van 1965-1973.

aan de kalkhaven, achter mijn oude hbs, verschijnt in 1974 [ik ben dan al lang van school] een werk van herman de vries.

‘met zijn  “integrerende struktuur” van 10 x 10 meter bedoelt de vries enerzijds de tien zitblokken en anderzijds de tien rozenstruiken, die mettertijd de zitblokken gedeeltelijk zullen overwoekeren, ze zijn aangepast aan het plein en de plastiek van dekkers. de maten van de zitblokken, alsmede hun plaats en die van de rozen, bepaalt hij aan de hand van wetenschappelijke random-tabellen, toegepast op een van tevoren vastgelegd raster. het gaat hem vooral om kans, toeval en veranderingsprocessen.’

in een brief typt hij:

‘beeldende kunst is, wat mij betreft, en voorzover überhaupt in woorden uit te drukken , visuele formulering , die bijdraagt tot het bewust-zijn of tot bewustzijns-vorming.

dat is dan tegelijk en antwoord op de vraag “wat moet kunst voor de mens zijn” en […] “wat is de taak van de kunstenaar”.

tot slot citeer ik nog een in een granietstenen tegel gebeiteld gedicht van de vries:

my poetry is the world

i write it everyday

I rewrite it everyday

I eat it everyday

I read it everyday

the world is my chance

it changes me everyday

my chance is my poetry

let op het spel met chance [kans, toeval] en change [verandering].

herman de vries is onverstoorbaar zijn eigen weg gegaan, uiterst consequent. nu zero terugkomt en de natuur/de werkelijkheid weer kunst is [denk aan de soccle du monde van manzoni], is de kunst terug bij nul. herman de vries heeft het tij van de lagune mee. het is hem gegund, die grijze sjamaan.