Eind 1962 heeft Sjoerd de Vries zijn eerste tentoonstelling. In de Leeuwarder Courant van maandag 10 december 1962 schrijft de toenmalige kunstrecensent, Eduard Kools, er een lovende recensie over. De tekst gaat vergezeld van een foto van een turfbeeldje, dat Moederschap heet. Het beeldje, meer dan veertig jaar geleden gemaakt, is nog steeds modern. “Het […]

Elke kunstenaar moet zijn eigen stijl ontwikkelen. De ‘ontdekking van de constructie’ dateert uit zijn kinderjaren, toen hij al tekenend de ruimte voelbaar probeerde te maken. Wat hem in de periode net na de oorlog ook uitzonderlijk maakt, is dat hij zich afzet tegen Cobra. ‘Ik ken vrijwel geen kunstenaars die zich niet hebben bezondigd […]

We praten op een morgen in januari 2006 over zijn ontwikkeling in de laatste tien tot vijftien jaar. Hij is het met me eens als ik vaststel, dat er in wezen niets is veranderd. Hij werkt nog steeds op dezelfde manier aan dezelfde onderwerpen: portretten, landschappen (‘Dat zijn net zo goed portretten.’), naakten en interieurs. […]

Hij weet veel over kunstgeschiedenis. Dat heeft hij spelenderwijs opgestoken van lessen in bijbelse geschiedenis. ‘Volgens mij heb ik alles aan de school met de bijbel te danken.’ Maar het komt ook door intensieve zelfstudie. Hij verklaart het als volgt: ‘Mijn vader rookte Velasquezsigaren. Het zelfportret van Velasquez stond op de sigarendoos en op de […]

Moderne kunst Sjoerd de Vries zet zich als puber al af tegen Karel Appel en zijn epigonen. ‘In mijn opvatting van het beeld-maken komt geen Cobra voor.’ Hij is op zoek naar een kunst die abstracter is – ‘Ik heb nog nooit een voorstellingloos schilderij van Appel gezien’ – en tegelijkertijd realistisch. Wat het moeilijk […]

In deze periode van depressies en drank heeft Sjoerd nog éénmaal een opleving. ‘Vanaf de dag dat Lady Jane mijn leven binnenkwam en alles overtrof wat voor mij hoop en verlangen betekende, viel en stond ik naar haar believen.’ Door haar leert hij voor het eerst gevoelens van echte vrijheid kennen, drie maanden lang, van […]

Een van de eerste dingen die Sjoerd de Vries mij in het voorjaar van 2006 in zijn atelier probeert duidelijk te maken is: Zie, een mens. Het gaat niet om de persoon Sjoerd de Vries. ‘Ik ben kunstschilder. Ik hoef niet te zijn, ik moet verbeelden wat het is om te zijn.’ Het gaat om […]

Introductie Jaren geleden fietste ik vlakbij het station in Heerenveen een kleine man achterop in een zwierige lange jas en met een zwarte hoed op lang golvend haar. Geen alledaagse verschijning, dacht ik. Een artistiek type. Hoe komt die hier zo verzeild? Hij liep de trap op naar het station. Daarna kwam ik hem regelmatig […]

  herman de vries was een van de kunstenaars die deelnamen aan Symposion 1974, samen met onder andere ad dekkers, boezem, ewerdt hilgemann, panamarenko en morellet. in de hele catalogus van 1974 komt geen hoofdletter voor; de namen van alle kunstenaars zijn consequent met een kleine letter geschreven. de kunst moet uit haar ivoren toren. […]

  Mijn liefde voor kunst is overzichtelijk. Ik houd bovenal van Matisse, Picasso en Giacometti, omdat het ware, moderne grootmeesters zijn. Maar net buiten het pantheon van topkunstenaars zijn er schilders/beeldhouwers/tekenaars, die ook zeer de moeite waard zijn. Zo houd ik erg van de nerveuze toets en het kleurgebruik van Sisley, de impressionist. En ook […]